Nie sądź, bo będziesz sądzony!

Wściekłam się! Ala ostatnimi czasy jest tak buntownicza i flegmatyczna, że postanowiłam wymyślić coś, by postawić ją do pionu i troszkę zmotywować do bycia grzeczną. Ciągle zakazy i nakazy, kary i upominanie nie bardzo zdają egzamin wymyśliłam więc, że może bardziej motywujące będzie dla niej jeśli będzie nagradzana za dobre zachowanie. Kiedyś robiłyśmy już tablicę motywacyjną i działała, Ala co prawda była trochę młodsza, ale przecież dzieci uwielbiają nagrody! Tym razem na pewno też zadziała!

Zaprowadziłam więc moje dziecko do kuchni i pokazałam jej kartkę z wyznaczonymi dniami tygodnia, która zawisła na kuchennej lodówce.

Zasady są proste:

Za każdym razem, gdy Ala będzie się słuchać i szybko wykonywać zadane czynności dostanie uśmiechniętą buźkę. Za każde brzydkie zachowanie, krzyk, płacz i nieposłuszeństwo - buźka smutna.

Na koniec tygodnia bilans i NAGRODA lub jej brak.

Pierwszego dnia zauważyłam poprawę w zachowaniu Ali i bardzo mnie to ucieszyło. Jednak moja radość nie trwała długo, bo już drugiego dnia "uczeń przerósł mistrza". Po śniadaniu Ala woła mnie do kuchni, bo chce mi coś pokazać.

Idę, patrzę i oczom nie wierzę.

Ala stoi przy lodówce, a na lodówce dwie kartki:

- Mamo! Od dziś ty i tata będziecie zdobywać u mnie znaczki. Uśmiechnięte i smutne buźki.

- Za co te znaczki niby mamy zdobywać?

- Nooo, za zachowanie oczywiście! I tata już ma pierwsze znaczki i ty też już masz.

Podchodzę bliżej, patrzę, no rzeczywiście... są i buźki. Tata ma dwie smutne i jedną wesołą, a ja mam trzy wesołe i jedną smutną.

- Za co są te uśmiechnięte buźki? - pytam nie wierząc w to co widzę

- Nooo, za dobre zachowanie, za to, że zajmujesz się Olą i takie tam...

- No dobra, a za co są te smutne?

- Tata ma smutną za siedzenie na komputerze i za to, że się nie chciał dziś ze mną pobawić.

- A ja za co?

Ala myśli, myśli...

- Za to, że się pytasz!

No cóż.

Nie sądź, bo będziesz sądzony!