Codziennie rano to samo.
Ten monotonny rytuał.
BUDZIK
Wstaję.
Karmię Olę.
Budzę Alę.
Ubieram Olę.
Budzę Alę.
Przewijam Olę.
Budzę Alę.
Budzę Alę..
Budzę Alę!!!
Ala jest zła, że musi się obudzić.
Ala jest zła, że musi wstać z łóżka.
Ala jest zła, że musi się ubierać.
Oraz zła, że musi iść do przedszkola.
A najbardziej zła na mamę za to wszystko, bo kto inny jak nie mama krzyczy co rano:
Ala szybko!
Ala ubieraj się!
Ala nie zdążysz na śniadanie!
Ala spóźnimy się!
Ala bardzo nie lubi być pospieszana.
Ala zawsze ma czas.
Ala rano bardzo często (żeby nie powiedzieć, że zawsze) denerwuje się i buntuje.
Na szczęście gdy widzi mamę smutną, zmarnowaną albo po prostu zrezygnowaną tym porannym pośpiechem - przeprasza. Ala przeprasza ze zmarszczonymi brwiami i założonymi rękami w geście władczym, rozkazującym przyjęcie przeprosin. Ala jest buntownikiem!
A buntownicy przepraszają mówiąc z zaciśniętymi zębami:
PRZEPRASZAM!
No przepraszam! Chyba raz ci wystarczy jak powiem przepraszam!
0 komentarze:
Prześlij komentarz